BLOG

Siła osobowości. Obudź ją w sobie!

osobowość

Zastanawialiście się kiedyś, co stoi za możliwością zaspakajania własnych potrzeb, czy niesienia pomocy innym w realizacji ich planów i oczekiwań? To osobowość i jej siła! To ona niczym przysłowiowe paliwo wprawia rzeczy w ruch, napędza nas do działania, prowadzi do spełnienia i samorealizacji, a także zmusza do racjonalnego wykorzystanie danego nam potencjału. Siła, czyli energia. Gdy jej brak jesteśmy pełni gniewu, frustracji lub zwyczajnie obojętni. Tracimy wówczas cenną kontrolę nad niepowodzeniami, które nas spotykają oraz pozbawiamy się impulsu, który potrafiłby przekuć je w konkretne działania. Nie doprowadzajmy do takiego stanu rzeczy. Poniżej dzielimy się z Wami cennymi wskazówkami jak wydobyć z siebie siłę, tak ważną dla dalszego rozwoju i pozyskać umiejętność przewartościowania priorytetów – jeśli istnieje taka potrzeba.

Czym jest osobowość i przypisywana jej siła?

Warto mieć świadomość tego, że osobowość jest jednym z najważniejszych pojęć w psychologii. W książce „Siła Twojej Osobowości” Philippy Davies czytamy znamienne słowa:

„Siła osobowości rodzi się z poczucia szacunku do samego siebie i jest tym uczuciem podsycana. (…) Brak szacunku do siebie to siła o niezwykłym potencjale niszczenia.”

Zacznijmy zatem od definicji osobowości. Czy taka w ogóle istnieje? Dlaczego jedni są pewni siebie, silni, inni pełni wątpliwości i rozterek na swój temat. Nie ma tu jednoznacznej odpowiedzi, ważne natomiast jest to, jakie podejście sami sobie narzucimy – to już połowa sukcesu. O tym kim każdy z nas jest decyduje bowiem materiał zawarty w genach, składowa doświadczeń życiowych oraz własna, wolna wola.

Do czynników warunkujących osobowość autorka książki zalicza (warto im się przyjrzeć stawiając siebie w różnych perspektywach i rolach):

  • podobnie jak cechy charakteru, osobowość też jest w pewnym (ruchomym) zakresie dziedziczona po rodzicach;
  • warunkowanie okresu wczesnego dzieciństwa, mówimy tu zarówno o życiu płodowym jak i wczesnoprzedszkolnym. Poczucie szacunku do samego siebie rozwija się u dziecka na podstawie szacunku, którym darzą go najbliżsi;
  • własna wolna wola, niezmienny przedmiot sporu między zwolennikami osobowości zdeterminowanej (bez naszej kontroli) i samodetrminującej;
  • społeczeństwo, miejsce, które w nim zajmujemy w znaczący sposób wpływa na kształt naszego życia.

Skończmy z narzucaniem sobie ograniczeń

Niestety bardzo często pod wpływem różnych okoliczności, wraz ze zmianami, które zachodzą w naszym życiu, np. niepewność w nowej roli matki/ojca, sami siebie szufladkujemy do pozycji osób, które w danej chwili niewiele mogą. Pozwalamy wówczas, by zdominowały nas oczekiwania innych, pomniejszając przy tym szacunek, którym darzymy samego siebie. Generalnie jest w nas coś takiego, że nigdy nie uważamy się za dostatecznie dobrych. To błąd, o którym już nie raz pisaliśmy. Jakie myślenie warto zatem wykluczyć? Philippa Davies w książce „Siła Twojej Osobowości” ubiera te przesłanki w konkretne słowa.

Oto przykłady:

  • Nie potrafię się zmienić, czyli sygnalizowanie całkowitej niemożności, równoznaczne z tym, że nie potrafimy dokonać też zmiany w życiu kogoś innego. „Nadzieja bowiem tkwi w tym, co nieznane, jeśli potrafimy zrównoważyć potrzeby bezpieczeństwa z ryzykiem, jakie niesie wolność”. Czym innym jest zaś powiedzenie Nie decyduje się na zmianę. To drugie jest świadomą decyzją, pierwsze zaś objawem niepożądanej bezsilności;
  • Nie uda mi się! Z założenia uznajemy, że spodziewając się niepowodzenia, nie musimy podejmować ryzyka. Niestety nawyk unikania ryzyka kończy się postępującą nieśmiałością. Rola ofiary bywa dla wielu wygodna, aczkolwiek jest niestety bardzo zgubna;
  • Jestem nałogowcem poczucia winy. Wina łączy się tu z kwestią odpowiedzialności i przyjmowania kary. Występuje też w dużej korelacji z poczuciem dumy i stawianiem sobie wysokich oczekiwań. W tym aspekcie bardzo ważny jest zatem czas wczesnego dzieciństwa;
  • Lękam się autorytetów, poddanie się osobom, które w pewien sposób mają nad nami władze, pozbawia nas umiejętności brania odpowiedzialności za samych siebie i samodzielnego myślenia;
  • Obawiam się odrzucenia, za osiąganie sukcesów, władzę i wszelkiego rodzaju wyniesienie można zapłacić samotnością. Sukces często jest powodem odrzucenia.

Jak zwiększyć poczucie własnej wartości (techniki)

osobowość trening sukcesu

Niedocenianie samego siebie i brak zaufania do swoich możliwości to problem, z którym nie rozstaniemy się za sprawą chwili spędzonej przy dobrej książce. Jeśli sprawa jest poważna i trwa przez dłuższy okres, oczywiście warto pójść do specjalisty. Poniżej prezentujemy kilka technik, które w pozycji „Siła Twojej Osobowości” podawane są za przykład ćwiczeń wykonywanych na kursach rozwoju osobowości. Wzmocnienie szacunku do samego siebie jest procesem, który trwa – należy to powiedzieć już na wstępie.

Przykładowe techniki kształtowania poczucia własnej wartości:

  • Zarezerwowanie czasu, nawet niewielka ilość, np. dziesięć minut dziennie, ale regularnie w rytmie dnia. Relaks i refleksja tuż po przebudzeniu lub zaraz po powrocie z pracy będzie dobrym treningiem dla umysłu;
  • Dokonanie autooceny, cały proces budowania poczucia własnej wartości polega na docenianiu i rozwijaniu mocnych stron oraz dostrzeganiu tych słabszych. Jedną z technik jest pozytywna perspektywa. W dwóch kolumnach zapisz listę mocnych i słabych  stron. Wykaz uzupełnij o opinię innych, bliskich Ci osób. Jeśli lista słabości się wydłuża, pomóż jej i okaż sobie więcej wyrozumiałości. Oto kilka, namacalnych przykładów:

pedantyczny – dokładny

bezwzględny – zdecydowany

niegrzeczny – bezpośredni

uległy – zgodny

Brzmi lepiej, prawda? 🙂

Wewnętrzny krytyk, czy żyć z nim w zgodzie?

Wewnętrzny krytyk oczywiście może być naszym przyjacielem. Poddanie się wewnętrznemu głosowi jest bardzo cenne. Ważne jednak, by ten głos brał pod uwagę zarówno nasze sukcesy jak i porażki oraz był osadzony w teraźniejszości. Dlaczego? Bo niestety wciąż mamy zdolność do rozpamiętywania przeszłości i wybiegania do porażek dalekiej przyszłości. Błąd. Autorka pokazuje jakimi pytaniami warto wewnętrznego krytyka dokształcać:

  • Co poszło mi dobrze, jak wykorzystałam swoje mocne strony i jaki przyniosło to efekt?
  • Czego się nauczyłam?
  • Co mi się nie udało i jakie pożyteczne wnioski wyciągam z tego na przyszłość?

Ćwiczenie:

Zanotuj na kartce rady wewnętrznego krytyka, np. Powinnaś schudnąć, nie rozmawiaj na tematy zawodowe, itp. Teraz sprawdź kto z bliskich Ci osób podpisuje się pod konkretny hasłem. W kolumnie obok zapisz wybór w opozycji do powinności. Czasami warto jest też pójść pod prąd, postawić się wewnętrznemu głosowi i wybrać alternatywę.

Np. Powinnam schudnąć: będę mogła nosić ładniejsze rzeczy i czuć się lepiej (powinność) à Nosić te same ubrania (rozwiązanie popiera mąż) i dalej mu się podobać. (wybór)

Osobowość: podsumowanie

Osobowość można definiować na wiele sposobów. Niezależnie od przyjętej perspektywy zakłada się, że jest to struktura, która odpowiedzialna jest za relacje człowieka ze światem. To indywidualne cechy oraz zachowania, które kształtują się w dzieciństwie, krystalizują w młodości i rozwijają z czasem. By lepiej zrozumieć siebie oraz wzmocnić relacje z innymi warto zrozumieć, że osobowość posiada zarówno mocne, jak i słabe strony.

Tylko mając szacunek do samego siebie, mamy też siłę, a ta pozwala nam na rozwój i samorealizację. Być może wgląd i konfrontacja z własnym wnętrzem wiąże się z pewnym dyskomfortem, ale z pewnością jest to warte wysiłku. Żyć w dialogu z intuicją i głosem, który płynie z środka to dzisiaj podstawa w indywidualnej drodze na szczyt. Bądźmy dla siebie dobrym przyjacielem: słuchajmy siebie, przytakujmy, ale dla dobra sprawy czasami się z wewnętrznym głosem nie zgadzajmy. Generalnie bądźmy odpowiedzialni za siebie i nie dopuśćmy do obojętności. Obojętność i bierność zabierają miejsca sile.

Paula

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn